5. Draaikonten

Vrij en blij, als in een modern sprookje, leven we nu in de jungle. Maar ook hier heeft de 'vooruitgang' toegeslagen, merken we de eerstkomende vrijdag als de lokale disco z'n houseklanken genadeloos over de vlakte onze hut in torpedeert. "Till the break of dawn", krijgt een geheel nieuwe dimensie. Ik lig de hele nacht te draaien en vibreren in m’n bed, m’n oren dichtgestopt met achtereenvolgens: watjes, plastiek zakjes, tampons en uiteindelijk toch nog van onder uit de spinnentas opgeduikelde oordoppen. Het mag allemaal niet baten. Zelfs een pittig potje sex, kan de irritatie niet wegpoetsen en ik ben de volgende ochtend totaal gebroken!
Verhuizen dus! NU!!

Maar er blijkt geen ontkomen aan.
Ons strandje bevind zich aan de andere kant van de berg, op boottochtje afstand van dit wereldberuchte strandfeest, waar maandelijks duizenden , losgeslagen feestbeesten op af komen.
Ik weet zeker dat ik daar helemaal niet zo blij mee ben.

Mijn heerlijke, veilige, rustige strandje is overgenomen door een gezellige familie luidruchtige feestgangers.

.
Uiteindelijk vinden we, met veel geluk, een handjevol toeval en zwetend op en neer gesjouw met onze loodzware tassen over de flinke heuvel die de strandjes van elkaar scheidt, toch een meer dan fantastische bungalow op palen met een heerlijk zacht bed, aan drie kanten te openen met royale schuifdeuren, die toegang bieden tot een omringend balkon, hoog op de rotsen, met uitzicht op palmbomen, de oceaan en de hele baai. Bijna buiten gehoorsafstand van de spontane en geplande party’s die hier inmiddels de toon zetten.
Alhoewel we slechts een heuveltje zijn overgestoken, bevinden we ons nu in een geheel andere wereld. Haad yuan, het eerste strand heeft een totaal andere vibe. Waar op Haad Tien bijna iedereen bezig is met yoga, zelfbewustwording, ontgiften, ontslakken en workshoppen, geven de haad yuanners een geheel andere invulling aan geestverruimen. Op Haad Tien word zwaar geprocessed en geworkshopt en er hangt soms een zware wolk van emotionele ontlading. Hier is altijd wel ergens iemand zijn geest aan het verruimen met behulp van wiet, paddoos, xtc of lsd. En ik moet zeggen; het word er wel een stuk gezelliger op. De sfeer is lichter, makkelijker, speelser. Hier heerst duidelijk vakantie. Het strand is breder, mooier, schoner en iets drukker belegen. De golven zijn uitnodigender, de dagen lijken langer.

Gespannen probeer ik uit m’n drukke hoofd te ontsnappen en ‘in te tunen’ in de ‘Islandgroove’; het alom heersende ‘we-hebben-totaal-geen-haast-en-alles-komt-altijd-op-z’n-pootjes-terecht-daar-hoeven-we-verder-niets-voor-te-doen,-ontspan-je-nu-maar’ gevoel.
Ik leid duidelijk aan een post traumatisch westerse stress syndroom.
Een gemoedstoestand die zich ministapje na ministapje op laat lossen als ik de volgende ochtend voor ‘t eerst de zon op voel komen als ie door de open balkondeuren langs de halfopen gordijnen door piept en ’t bed verandert in een groot bad van zonnestralen, terwijl ik me als een verwende kat, spinnend tegen m’n lief aanvlei..
Na een dikke week draaikonten ben ik dan toch eindelijk ‘thuis’.